Wszystko co jest stałe, a więc powierzchnia, czyli grunt, oraz wszelkiego rodzaju budynki noszą wspólną nazwę nieruchomości. A teren łącznie z budowlami, roślinnością nosi miano architektura. Już w starożytnym prawie rzymskim znano pojęcie nieruchomości. Uważano podobnie, jak obecnie w prawie polskim, że nieruchomości, to grunt i wszystko, co jest na trwałe z nim związane. Natomiast Kodeks Napoleoński wyróżniał trzy typy nieruchomości: nieruchomości z natury, czyli grunt, budynki, mury, drzewa i inne rośliny. Drugim były nieruchomości z przeznaczenia, a więc przedmioty ruchome będące na gruncie. Trzeci rodzaj stanowiły nieruchomości z przedmiotu, do którego się odnoszą. Warto zatrzymać się jeszcze nad nieruchomościami leśnymi. Jest to termin w zasadzie nieformalny, ale stosowany w prawie polskim. Grunt o zwartej, określonej w ustawie powierzchni terenu, który jest pokryty roślinnością leśną, a więc drzewami i krzewami, uprawami leśnymi, oraz runem leśnym jest zwany nieruchomością leśną.
